واريس

در اين قسمت راجع به يكي از بيماري هاي كه در هرجامعه افرادي كم و بيش به آن مبتلا هستند صحبت خواهيم كرد.شايد بهتر باشد اطلاعاتي را در خصوص فرايند تشكيل و روش هاي درمان واريس كسب كنيد.

واريس چيست؟

واريس سياهرگ‌هاي پيچ خورده و گرفته شده، به گشاد شدن سياهرگ‌ها يا تورّم وريد گفته مي‌شود. واريس، شايعترين بيماري عروقي انسان است كه حدود ۲۰-۱۰٪ جمعيت را مبتلا مي‌كند. سياهرگ‌هاي واريسي به صورت رگ‌هاي دراز، گشادشده و پرپيچ‌وخم و غالباً در سطوح دروني اندام تحتاني ديده مي‌شوند. بيشترين ميزان شيوع واريس در زنان بين سن ۴۹-۴۰ سالگي برآورد شده‌است. رگهاي واريس بزرگ، كاملا ً برجسته و گاهي قابل لمس و متسع و طويل مي باشند و گاهي قطر بالاتر از ۴ ميلي متر پيدا مي كنند.

فرايند تشكيل واريس

سياهرگها، رگهاي خوني هستند كه خون را از تمامي اندامهاي بدن جمع آوري كرده و به سمت قلب هدايت مي كند.همانطور كه در قسمت هاي مختلف بدن براي ادامه حيات خود از اكسيژن خون استفاده مي كنند، مواد زائد خود را (از جمله دي اكسيد كربن و… ) را به درون سياهرگها بر مي گرداند. خون ورودي به سياهرگها، به قلب و سپس ريه ها بازگردانده مي شود در ريه ها، دي اكسيد كربن از خون گرفته و اكسيژن وارد خون مي شود و سپس اين خون اكسيژن دار، به ارگانها و اندامهاي بدن فرستاده مي شود.

سياه رگها باتوجه به نوع فعاليتي كه دارند و جايگاهشان ،اندازه هاي مختلفي دارند. بزرگترين سياهرگها در مركز بدن وجود دارند كه خون را از رگهاي كوچكتر جمع كرده و به قلب مي رسانند. در سطح بدن، سياه رگهاي ريزي وجود دارند. اين رگهاي ريز ،بهم پيوسته و به رگهاي جمع آوري كنندۀ بزرگتر ريخته و نهايتا ً خون را به قلب مي رسانند. وقتي كه جريان گردش خون به درستي انجام نشود، رگها بر اثر جمع شدن خون در آنها برجسته بيشتر مي شوند كه اين امر بيشتر در پاها و رانها ديده مي شوند كه به آنها واريس گفته مي شود.

انواع واريس

انواع واريس يا اختلالات وريدي سطحي به بيماريهاي مختلفي اشاره مي كند كه مي توانند باعث بروز بيماريهايي گوناگون در وريدي شوند. اما بطور مشخص ميتوان اين اختلالات عروق وريدي سطحي را به سه دسته تقسيم نمود:

• عروق واريسي
• عروق سطحي پررنگ ( وريدهاي سياه يا آبي )
• تالنژكتازي ها ( عروق قرمز رنگ باريك)

روش هاي درمان واريس

1_ درمان تزريقى(اسكلروتراپى):

رايج ترين روش درمانى براى وريدهاى تار عنكبوتى است. در يك معاينه سرپايى، پزشك مقادير اندكى از يك ماده شيميايى محرك را به درون وريدها تزريق مى كند كه سبب تورم ديواره هاي وريد و چسبيدن آنها به يكديگر مى شود و بدين ترتيب وريد براى هميشه بسته مى شود. در هر جلسه چندين تزريق انجام مى شود تا اين كه همه وريدها درمان شوند. پس از هر جلسه بايد از جوراب هاى ساق بلند فشار دهنده براى يك يا دو هفته استفاده كرد تا وريدها بسته شده و دردناكى و كوفتگى به حداقل برسد.

2_ ليزر براى وريدهاى تارعنكبوتى:

وريدهاى تارعنكبوتى با عبور دادن ليزر از سطح پوست نيز، قابل درمان هستند. اشعه ليزر وريدها را منقبض و چروكيده كرده و استفاده از يخ و يك بى حس كننده موضعى به حفاظت از پوست و كاهش درد كمك مى كند. درمان با ليزر معمولاً در دو يا سه جلسه به صورت سرپايى انجام شده و تنها براى وريدهاى بسيار ظريف مناسب است. ممكن است قرمزى يا تورم زودگذري پس از كاربرد اين روش ايجاد شود. درمان با ليزر همانند اسكلروتراپى از بروز وريدهاى تارعنكبوتى جديد در نزديكى محل درمان جلوگيرى نمى كند.

3_ راديو فركانس حرارتى داخل وريدى (VNUS) :

اين روش به پزشك امكان مى دهد كه به جاى ليزر با امواج راديويى، داخل وريدهاى واريسى را گرم كند. اين روش نيز همانند EVLT در مطب پزشك و زير بى حسى موضعى انجام مى شود، اما به زمان بيشترى در حدود 20 دقيقه نياز دارد. پس از آن بيمار ممكن است تورم و درد را تجربه كند و شانس عود 10 درصد است.

4_ جراحى :

در سال 1980 تنها درمانِ وريدهاى واريسى كه با مشكلات جدى همراه بود، جراحى براى خارج كردن وريد صافن بزرگ بود. اين روش در زير بيهوشى عمومى انجام مى شود.برش هايى در وريدهاى واريسى پشت ساق پا و ران داده مي شود و انتهاى آنها را مي بندند. بيمار مى بايست براى چند هفته اى از بانداژها يا جوراب هاى ساق بلند فشارنده استفاده كند. با رواج درمان هاي آسان تر، در بيشتر موارد، ديگر جراحى وريدهاى واريسى، درمان استاندارد به شمار نمى آيند.

5_ فلبكتومى (phlebectomy) :

فلبكتومي روشي جديدتر با زمان‌ بهبودي‌ كوتاه‌تر است.فلبكتومي سرپايى يك روش درماني ساده است كه در زير بى حسى موضعى انجام مى شود. برش هاى كوچكى در طول وريد واريسي داده مى شود و وريد، قطعه قطعه از بدن خارج مى شود.

عوارض و خطرات بي توجهي به درمان واريس

بيماري واريس مي‌تواند باعث ايجاد برخي عوارض و بيماري‌هاي ديگر شود زيرا در آن خون به درستي در بدن جريان نمي‌يابد. بيشتر افراد مبتلا به واريس به اين عوارض دچار نمي‌شوند اما در صورتي كه اين مشكلات به وجود آيند، معمولاً چندين سال پس از اولين مرتبه ابتلا به واريس اين عوارض به وجود خواهند آمد. در زير به برخي از اين عوارض و بيماري‌ها اشاره شده است:

1_درد

بسياري از افراد مبتلا به واريس چه آنهايي كه به واريس بزرگ و حجيم مبتلا شده‌اند و چه آنهايي كه هنوز واريس آنها جزئي بوده و مشكلات شديدتر در آنها بروز نكرده است از درد به عنوان يك يا يكي از علائم و عوارض واريس شكايت مي‌كنند.

2_ گرفتگي عضلات

گرفتگي شبانه عضلات به خصوص در صورتي كه اين اتفاق مكرر رخ دهد، يكي از علائم ابتلا به واريس است كه غالباً مردم آن را مرتبط با رگ‌ها نمي‌دانند. يكي از انواع گرفتگي كه معمولاً همراه با واريس اتفاق مي‌افتند گرفتگي عضلات پا است.

3_ خستگي و سنگيني پا

برخي از افراد ممكن است در پاهاي مبتلا به واريس خود احساس سنگيني و خستگي كنند. اين اتفاق پس از مدتي در پاهاي مبتلا اتفاق مي‌افتد. دوباره با درمان مشكل زمينه‌اي كه همان رگ‌هاي واريسي هستند به سرعت اين عارضه نيز از بين مي‌رود.

4_ زخم

وقتي كه به مرور زمان علائم وخيم‌تر مي‌شوند، زخم‌هاي واريسي در پا ايجاد مي‌شوند. زخم واريسي زخمي است كه در پوست در اثر واريسي شدن رگ‌ها ايجاد مي‌شود. زخم‌هاي واريسي به دليل عملكرد نامناسب دريچه‌هاي درون رگ‌ها كه از برگشت جريان خون جلوگيري مي‌كنند ايجاد مي‌شود.

5_ ورم مچ پا

در بيماري واريس شديد، مچ پاها در پايان روز ورم مي‌كنند. فشار معكوس ناشي از ابتلا به واريس باعث اين تورم مي‌شود. حتي چند سال پس از ابتلا به واريس، تخليه مايع همراه با شبكه غدد لنفاوي مي‌تواند باعث ايجاد اثرات منفي شود. در اين صورت، درمان رگ‌هاي واريسي ممكن است به طور كلي مشكل ورم مچ را حل كند.

منبع

tebyan

Varicose

fa.wikipedia

http://hourshet.com/varis/